Czeladź jest najstarszym miastem Zagłębia Dąbrowskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1228 roku. Przez kilka wieków była częścią Księstwa Siewierskiego. W 1792 roku król Stanisław August Poniatowski nadał Czeladzi rangę Wolnego Miasta Rzeczypospolitej. Ludność utrzymywała się głównie z uprawy roli i rzemiosła - najwyżej cenione były cechy rzeźników, szewców i kowali. Duże znaczenie dla rozwoju gospodarczego miasta odgrywała przepływająca przez miasto rzeka Brynica.
W drugiej połowie XIX wieku w Czeladzi rozpoczęło się poszukiwanie pokładów węgla. Skutkiem było powstanie kopalń „Czeladź” i „Saturn”, które przetrwały do połowy XX wieku. Istotny wkład w rozwój i znaczenie miasta miały również Zakłady Ceramiczne „Józefów”, których historia rozpoczyna się w 1912 r.
Do 1939 roku w Czeladzi stosunkowo liczna była społeczność żydowska. Po drugiej wojnie światowej Czeladź stała się ważnym ośrodkiem przemysłowym w regionie.
W mieście odnaleźć można wiele śladów przeszłości – od zachowanego w prawie niezmienionej postaci układu średniowiecznego rynku Starego Miasta po XX-wieczny czas industrializacji.